Web Zaman Damgası

Eğre

öksesindeki bağcıklarından asılıydı
“geçi gönü”ndenmiş babamın çarığı
eğre’de
ebem “ha bi yadiğer” diye uzatdı da
çatı çatılıkana
Melid Usda mıhlayıvıdı eğrenin en ucuna"
“çarığı keyen bilen mi galdı”
“eğrenin ucunda nazar boncuğu kimin evinde?
bir de hiç “çizme” olmadı bizim evde
eğrenin en ucunda küçük bir tosbağa kurusu
ipinde;
iki deve boncuğu
yılın yılı kendi fetdatında durur
eyatlı bir yel esse
sallanır langır-lungur,
yanında bir de “gök boncuk”,
“nazara birebir”, “gök-göze eyi geli”rimiş de
“Allah gök gözlülerin nazarından emin eylesin” diye
tüm dualara “Amin” der,
elimizi yüzümüze sürer
içimizden bildiğimiz her duayı okurduk..

















agamdan bana intikal ettiğinde
taha doğrusu, ona yenisi alınınca
artık benim olan “yirik papba” ya
tığ, piz ve mumlu iple
özene bezene yorakla yama
dedemde kimbilir daha ne hünerler vardı
“müstamel yoraklı, açanta oldu
“yesyeni meh bakalım ağğa” diye keyf bağışladı
“agayınkından gabadayı hemi”
inandım,
itiraz aklıma gelmezdi
sıkı-sıkı tuttum ayağı kırık keçinin boynuzunu
debelenmesini kaale almadım,
beğirmesine aldırmadım
o ince bir tahtayla seyikledi çapar yazmışın arka bacağını
“-böğün
tam manasıyla; böyüdün” dedi,
hakkaten o ğün büyüdüm
çelimsizliğimi unuttum,
kasaldım.. yorak yamalı pabuçlarımla
eşkere büyüktü birkaç numara
“seneye de keyersin” dedi.. avundum..
parmaklarımı büküp;
kahına basarak “tarrık-turruk” sürüdüm.
bir de söğüt dalından at” düzüverdi,
halı ipinden gemli
“daahh” dedim, yarışa götürdüm
çoktan askılı pontura terfi etmiş akranlarımın yanına
el sırasında, güya; söğüt dalından da olsa;
atı olan yeniyetmelerden olduk
gemi azıya aldı “benim deynek düldül” de
ağzımda "gopuduk, gopuduk.. gopuduk"
sözde nal sesleri eşliğinde
dört nala sürdüm..







komşu evde iki mes lastiği vardı
Köse Memedinen Goyungızı
Çoban İrbemin lastik pappası
yazın toz-toprak dolu
kışın çamur olurdu
kepenek cabası
komşu eğreye harman geçeni bayrak asıldı
devrisi ğün davul zurna; görsen bi!
ortalık nasıl şenlendi,
komşuya bir mes lastik daha geldi
meşin tabanı kösele topuklu
“gacırt gucurt” ses çıkarır her sekişinde
cangır-cungur "beşibiryerde"
minder, hasır yastık, kırlent; sandık
her şeyleri cedit yeni..
Esme Ğelin daha; o Macargızının evindeki
mavi laylom pabuçlardan giymedi..
ahıra, ağıla inmedi.
süpürmedi, yemlemedi, sağmadı
Halıcı Memet’in avansıymış “başlık”
gelinertesinde; kahkülü, zülüfleri kesildi
ve evlerine halı dezgahı geldi..
direzi gerildi,
mengene kuruldu;
Esme Ğelin modele baktı
düğüm attı
“küt” “küt” “küt” kirkit vurdu
halı dokudu
peynir yoğurt çalmadı,
aş pişirmedi
beline inen sekiz belik saçı bir daha örülmedi












ısdar çözüleceğdi ğaldı, cevizlerin altında; hasır yarım
ikindin geçeni seğirtdim vardım
“sen get, bireşdene gelceğmiş de” dedi
yapışdım goyvumadım golunu, Gökçe’nin gayfada
her zaman ki ezberim
“ebem ünneyo”ya, aldırmayınca
“anamın çocuğu olmuş” diye celallandım
emmiler gülüştü,
“gız mı olan mı?”
çinizlerimi silkdim
domuştum, gaşlarımı çatdım
sovuk oraleti içmedim
kimselere bakmadım, aldırmadım, konuşmadım
eve geldik bobam dama çıkmadı
ben de eve girmedim
“iki eli ganda da olsa, her zaman etişirdi
“geliiinn boşaldın mı gı?, mubareğ ossun” deyelek geldi
“ha hunu bi yeyvireydin ıscacık” dedi
bi tek Goca Halam pelte getirdi
anam önşe bana yedirdi..
galkdı Okarı Çeşmeye suya ğetdi
“yengattan aga olmuşuyun”
“papıcım dama atılmış”
“o ğelin olu(r)kana atbaşı dutarımışıyın”
“onu verip bana gelin alcaklarımış”
“gız” demeselerdi yeterdi..















gün gelip bizim eğreye de bayrak asılınca
kına yakılacak sarı saçlarına
kepeziyin iki yanında ayna
kepezinde yedi renk poçu
allı yeşilli “tavıktüyü”
elinde “gelingülü”
ben de kösele tabanlı mes alacağım sana
ama eve halı tezgahı kurulmayacak asla
ne seninkilerin, ne benimkilerin adı çocuklarımıza
anam anasının adını koydu da n’oldu
“bi Allahın gulundan gabil” görmedi “Dudu”
babam öykünüp bir radyo sanatçısına
“ne demekse?”
“Nejla” koymuştu bebeğimizin adını
küçük kardeşime göre “cezla”
bir sonrakine de “Gülcan” hazırdı
“Nejla-Dudu?” değmedi yaşına
anamca; “nazar” değmiş gapgara uzun saşlarına
parıl parıl gülen gözlerine
ebem “bi ğurşun döküvermedi” nedense
kara yundan “beş şiş”le örülen çorapları
babamın baş yastığının içinde
bir de; bir bukle saçı
çaputla bağlı
kim bilir daha ne vardı içinde o yastığın
muradım…; muradım? sen’din!
oysa sen; şehre gelin olma sevdasındaydın
sen gelin oldun
ben elin!
canın sağ olsun!


canın
sağ
olsun!




DİPNOTLAR

eğre: toprak dam ve çatıda mertek(yatay dikme)lerin duvar dışında kalan kısımları,
acanta; yeni, yesyeni, yepyeni, ilk el, eldeğmemiş, kullanılmamış.
seyik: kol ve bacak kırıklarında kemiğin doğru kaynaması için yanlara konulan tahta, atel.