Web Zaman Damgası

EMEKLİLİK DİLEKÇESİ

Kaç kere yeltendim yazmaya,
Şu emeklilik dilekçesini.
Elim varmadı.
Hayatımın kırılma noktası olacak,
Yeni bir hayata,
Yeni bir başlangıç olacak…

Gelirim azalacak,
Yaşam standardım düşecek,
Etrafımda gezinenler el ayak çekecek,
Yalnızlaşacağım dilekçe sonrası.

Selam verenim olmaz,
Adam yerine koyanı arama bile.
Telefonlarım susacak,
Kapımı çalan olmayacak,
Sütçüden başka…

Çalışmak,
Bir işe sahip olmak,
Güçlü olmak değil midir?
Öyleyse gücü kaybetmek niye?

Korkutur beni dilekçe sonrası,
Neler bekler beni neler…
Bilinmezliklerle dolu bir gelecek,
Yaşlılığa geçiş mi yoksa?
Depresyona girmek midir emeklilik dedikleri şey?

Bir meşguliyetim olur mu?
Önceleri ilgi ve ikramla karşılansam da,
Sonra evde istenmez olur muyum?
Olurum… olurum!
Yok yok; felaketimi ellerimle hazırlayamam…

Tutun ki şu dilekçeyi yazıverdim,
İşte başıma gelecekler:
Mutsuzum!
İçe kapandım!
Dalgın ve sinirliyim!
Uykusuz ve halsizim!
Bütün enerjimi yitirdim!
Yalnız kaldım işte!
Bakıma muhtacım artık!
Yakınlarım terkeder!
Huzur evi bekler beni,
Orada aç kalırım!
Velhasıl,
Ölüm yakındır artık…

Ömer Adar-2017
[ italik ]