Web Zaman Damgası

BABAM MUZAFFER EFENDİ

Vay babam ben otuzuma girdiğimde
göçmüştün öte âleme Muammer 25
Murat 20'sinde yeni askerdi
Muhterem 17 sinde bahar
Muhittin 15'inde çocuktu
Melike 5 yaşındaydı
Büyük oğlum altı yaşında
küçüğüm yaşını almamıştı

Bugün 45 oldum ya ben
yaşarsam daha on bir sene
senin ömrüne denk olacak ömrüm

Elli altı sene yeter mi bi'babayı sevmeye?

Yav babam
türkü söyleyen sesin kulaklarımda hâlâ
avuçlarıma sığmayan koca ellerin yüreğin gibi
büyüktü sıcaktı şefkatliydi ah babam nasıl özlemem

Baba
ben de baba oldum ama
neyse, oldum işte, iki evlât veren Allah'a bin şükür
sen altı çocuğu büyüttün de of demedin ah vah etmedin

İçin ağlar
yüzün bize gülerdi
geceleri uykun kaçardı bilirim
ama demezdin bize ne acını ne korkunu
dertsizi gibi sabah olsun akşam olsun gülerdin
sen kimselere kıyamazdın da en çok kendine ederdin

Yemek pişirir
lokma lokma küçüğümüzden büyüğe
ellerinle ikrâm ederdin üşünmeden gocunmadan
kalırsa yerdin, yetmezse kalkar yine pişirirdin kızmadan

Hangimiz ne sever bilirdin
karıştırmazdın ona göre alır ikrâm ederdin
ama biz erkeklerin adını hep karıştırırdın, gülerdik

Sen varken biz hepimiz başka başka gülerdik
ağlaması bile güzeldi sen evdeyken
daha bir cesurduk yanında
ite uğursuza aman vermezdik

En çok üzülüp en fazla yandığım şeydir
seninle uzun uzun muhabbet etmemek
sözünü dikkatle dinleyip ezberlememek

Kızar azarlardın uyarırdın
hep haklıydın hep

O zamanlar anlamazdım
kızar gönül koyardım

Câhillik işte
helâlin derdindeydin anlamıyorduk
yalandan kaçar korkardın bilemiyorduk
hased bilmezdin hased edeni de sevmezdin
dedikodu, gıybet, iftira yoktu hiç kitabında

Alamanya gurbetinin onca yıllık emeğini
kaptırınca eşe dosta akrabaya, sustun
azıcık aşın ağrısız başın yaşadın

Yine de hayır söylerdi dillerin
hayır söyleyeni dinlerdin

Hasretinle ben bugün
yanar yanar savrulurum
kokun yüzün sesin ellerin ve gözlerin
en çokta hikmetli sözlerinle özlerim seni babam

Cennet mekân olasın, âmin
câhil ve zâlim -büyük- oğlun...

13 Temmuz 2017
İstanbul - Başakşehir