Web Zaman Damgası

nE sEn kafka nE bEn milEna

Bir kaç şiir önce geceydi
Komşunun kaldığı yerden kendi kulağıma misafir oldum
Duvarlar arası Kavafis…
Damızlık kahırlardan bir sürü sitem doğurdum
Duvarlar emzirirken yalın ayak kalmışlığımın körpe acısını.

Birkaç şiir önce uyuyup kaldığım üçlü koltukta
Düşlerimi örtündüm üstüme .
Bekledim …
‘’Kal yatağına geç’’ diyen olmadı .

Ve şimdi üç beş şiir sonra avunacağım
Bir aşk yazıyorum nah şuraya
Bilmediğim bütün dillerde aşık oluyorum
Обичам те.

Diyebilirim ki ;
İmkansızlığın mümkünsüzlüğü boyunca
Ve hatta uzun uzadıya
Dudaklarını konuşalım istiyorum
Ellerini yüzümde bitirip
Avuç içlerin kadar büyümek istiyorum

Hanımefendi kaça kadar sayabiliyorsunuz ?
Saymayı unutmuşum yanlızlık kere açıldığını kapının…

Bu gün seni giyinmişken üstüme bütün bütün
Üşümeyen düşler ver bana
Ve hatta bin buse kadar tutku olsun yanında

Uzun uzun bakınca güzel adam yüzüne
Gözlerimden yudumlayacağım her bir çizgini
Bir dokunuş, bir koku, içime işleyen nefesin
Ne çok şeyin kalacak tenimde
Tenim kalsın ellerinde
Git sonra ..
Sonrası olmasa da


Şurdaki kocaman boşluğa
Özgürlüğümü sever gibi seni sokuyorum
Öyle beylik laflar edip tapınmayacağım bu aşka
Yağmur sonrası toprak kokusu kadar ol buralarda

Tanı….
Al işte ben bu kadarım
Bunlar ağrıyan yanlarım
Bunlar tutarsız adımlarım
Şu köşedekiler travmalarım
Ruhumdaki dağınıklığım
Hazırlıksız yakalanmış duygularım

Dene ….
Belki…
sevErsin….





[ italik ]Deniz...[ /italik ]