Web Zaman Damgası

BU DEFA ŞAKA DEĞİL

Uçuşmuyor kalbimin kanatcıkları,
Sanki son çırpınısında yüreğim.
Üzerinde kırmızı cizgiler dalgalanıyor.
Bir hırsızın ayak izleri kadar sessiz,
Bir savaşçının nefesi kadar,
Kabarık, halsiz ve bitkin.

Bu defa şaka değil,
Gerçekten ölüyorum.
Bu ömre misafirdim,
Kovmadan gidiyorum.

Azrail iş başında.
İblis son suflesini fısıldıyor kulağıma.
Akıllara ziyan,
Vallahi külliyen yalan.
Melekler endişeli.
Şahadet, şahadet, şahadet sesleri duyuyorum.

Bu defa şaka değil,
Gerçekten ölüyorum.
Bu ömre misafirdim,
Kovmadan gidiyorum.

Hep pembemsi yanını sevmişimdir hayatın.
Anlayamadığım gerçeklerle doludur,
Sırlar alemindeki varoluşlar.
İnanmam için göklere bakmam,
Başımı yukarı kaldırmam kafidir.
Oysaki misafiri olduğum dünyanın,
Tüm kainatın sahibi,
O ne kudretlidir.
Ve ben ona doğru yol almış bir fani.
Ve o yol öyle ibretli ve çok ama çok çetindir.

Ve ben,
Bu defa şaka değil,
Gerçekten ölüyorum.
Bu ömre misafirdim,
Kovmadan gidiyorum.


Belki çok üzüldünüz,
Kimbilir belkide bir köşede,
Boyun büküp süzüldünüz.
Kimbilir belkide içiniz yandı gizlediniz.
Hazinle çarpan kalbin, ayrılık çanlarının, son ritimlerini.
Belkide ölmeden önce merhumun,
Son Şarkısını,
Belkide Hayata dair;
Bir kökeli Ozan Türküsü dinlediniz.

Bu defa şaka değil,
Gerçekten ölüyorum.
Bu size son vedamdı,
Kovmadan gidiyorum.
Kökeli Ozan
Şiiri Değerlendir