Web Zaman Damgası

SEN ÜZÜLME BANA(BEN HEP ÜZÜGÜNDÜM)

[ italik ]



Umutlarımı kırıp
Sırları dökülen aynalara küserim bende
Küserim ki
Gördüğüm hiç bir şey seni hatırlatmasın
Uzun yollar yürürüm koşar adım
Kimse bulamasın izimi
Ta ki sen gel diyene kadar..



Kırarım kalbimi
Öyle sevmem ki bir daha
Kaderin koltuk değneklerine terk ederim hayatı
Ağır aksak sevemez gönlüm kimseyi
Öksüzlüğüm gelir sonra aklıma
Yetimliğime yüksünürüm
Çığlığım uyandırır mı seni?
Ta ki sen ses verinceye kadar



Yâda kırarım kolumu kanadımı seni düşünen kafamı
Meze ederim rakıma hayalini
Ülke ülke gezerim senden kaçarken
Rio’da karnavala Berlin de bira festivaline
Uğrarım
Alkol komalarında duyar mı kalbim seni?
Sen beni bu esaretten çıkarana kadar




Ve de kırarım tüm iyi dilekleri
Kötülüğe yelken açarım
Miço benim çapa benim
Demir atmam hiçbir limana
Alabora ederim gerçekleri
Fırtına olsan dalga dalga gelsen kurtaramazsın beni
Taki kıyına vurana kadar



Kırarım tüm yaşanmışlıkları
Dizimin dibinde otururum
Gündüz çay olur sobanın üstündeki demliğe
Demlenirim kısık ateşinde
Gece kahvenin telvesine fal olurum
Fincanın dibine çöreklenirim kapkara
Kapanırım tabağa iz olurum
Sen falda belirene kadar



Hadi çağır artık beni sensizliğe
Yalvartma ….
Hayat
Üzülme sen
Beni düşünme
Ben zaten hep üzgündüm