Web Zaman Damgası

OKUYAN OĞLAN

OKUYAN OĞLAN

Heyyyy!
Sen… sen!
Ailenin tek okuyan oğlu.
Sana söylüyorum sana!
Unutma!
Aklından bir an olsun çıkmasın,
Uğruna saçların süpürge edildiği,
Aile maişetinin hep kısıntıya uğradığı,
Mamanın bile…

Hatırlar mısın ablanı!
Onca gözyaşına rağmen alamamıştı,
O çok sevdiği kırmızı fistanı.
Ergen bir kızın tek hayali,
Okul harçlığına feda edilmişti.

Kardeşler arasında el değiştiren giysilerin
Makaslanarak küçültüldüğünü,
Yırtıklara yama, söküklere dikiş atıldığını,
Bir çift ayakkabı ile iki kardeşin
Münavebe ile idare ettiğini unutma.
Ve unutma daima sofraya bir ekmek eksik konulduğunu,
Eve çay, şeker alınamadığını,
Horantanın sofrayı doymadan terk ettiğini hep hatırla.

Sakın,
Sakın unutma!
Evlatlarından yalnız bir tanesini,
Seni yani,
Seni okutabildiklerini.
En iyi okullarda olmasa da,
Yapabildiklerinin en iyisini yaptıklarını,
Unutma sakın!

Bu gün sıra sende.
Ertelenmiş,
Karşılanamamış sürüyle ihtiyaç var.
Yılların birikintisi,
Seni bekler hepsi.
Şimdi paralısın, pullusun.
Gör onları!

Çekirdek bir aile kurdum,
Eşim ve çocuklarım var,
Bakamam herkese diyemezsin.
Sırtındaki yük ağır,
Sorumluluğun büyük.
Unutamazsın senin için yapılan bunca fedakârlıkları,
Çekilen onca çileleri,
Yoklukları ve yoksullukları.

Bölüşmek zorundasın artık,
Sofrandaki ekmeği, zeytini.
Yaşananlara yabancı olan eşine ve çocuklarına,
Senin için yapılanları anlatmak zorundasın.
Her gün, her saat ve her dakikada,
Ne şartlarda okutulduğunu,
Bu eserin arkasındaki çileli yaşamı
Anlatmak zorundasın,
Kafalarına vura vura…

Ancak böyle helal eder hakkını
Fedakâr anne,
Fedakâr baba ve kardeşler.
Böyle huzur bulursun ancak.
Sırtını dönmek yok!
Bana necilik yok!
Yok… yok… yok!

Ömer Adar-2017 Mersin