Web Zaman Damgası

PARKTA

PARKTA

Parktayım bu gün.
Bahar mı geldi ne?
Güneş ısıtıyor sırtımı.
Ağaçlar tomurcuklarını hazırlamış,
Açıvermek için güneşten izin bekliyor,
Çimenler yeşili yakalamış çoktan.

Her tarafta çocuklar oynuyor.
Gürültülerini sevsinler!
Ah! Bir de şu küfrü terk etseler,
Salıncakları, kaydırakları kırmasalar,
Atmasalar poşetleri, kâğıtları şuraya buraya…
Analar, babalar sınıfta kaldı,
Öğretmenler de,
Belediyeyi de say.
Tuvaletleri unutmuş,
Bir tane var koca parkta.
Girebilene aşk olsun!
Bedava diye pislik diz boyu.
Başında temizlikçi olsa,
Ücretine itiraz etmez kimse.

Park tıka basa insan doluyken,
Gümbür gümbür çim makinaları çalışıyor.
Çöp toplama işi şöyle böyle…
Köşede imtiyazlı bir restoran.
Yolları parsellemiş,
Her yer benim özelim diyor,
Müşterilerine tahsisliymiş.
Halk yine yayan,
Habire anons!
Bas bas bağırıyor camiye ait hoparlörler.
“Arabanızı çekin!”
Restoran işleticisi böyle buyuruyor.
İmtiyazlı,
Belki de yandaş…

Ömer Adar-2017