Web Zaman Damgası

Asker 9-

“Durdu” ha? ben onun adını hep “Arzu” olarak biliyordum
ailesinin beşinci kızı olarak gelmiş dünyaya, "Arzucum"
ablası “döndü”, ondan önceki “yeter” değişmemiş durum
Fatma Teyze ne kadar firavun, Halil Amca da o kadar masum

öncekiler hep; “gariban koca” buldular diye, güya
Arzu Abla da verilmiş hemşerileri bir Alamancıya
dişini sıkmış, iki yıl katlanmış o "it-züppe" kocasına
şimdi kimseye eyvallahı yok, uzaktan bakar sevdalısına

tek ben bilirim ışıklar söndükten sonra, açılan perdesini
sabahlara kadar; sömürülen sigaranın parlayan ateşini
”asker kaçağı” bıçkın delikanlı bir 12 Eylül serserisiydi
ne okuyup-okumadığı, ne mesleği, ne aranıp aranmadığı belli

inkar etse de; uyur-uyanır bakarım, ışıksız penceresinde Arzu,
bakarım, iç çekip baktığı tarafta biri, ona bakar, geceler boyu
sevemedim aslında o adamı ama sevindirirdi orada oluşu
ben de böyle seviyorum aşkı, sevmek bu! sevda bu! Arzu bu!

Arzu Abla da gördüm, renk renk iç giysilerini, kozmetikleri
tepesinde güneş gözlüğü, havalı, gerçekten çok güzeldi
kot giyerdi, gözler onun üzerinde, kıskanmamak elde mi
rahattı ama bir şey varsa; asla kimseye tenezzül etmezdi

ama nerden çıktı şimdi bu “Mutlu”?.. doğrusu aklım almıyordu
"-Mutlu" dedi.. tanıttı..”- benim rahmetlinin amcasının oğlu”,
“sevememiştim o aileyi” “ama Mutlu bana hep arkadaş oldu”
"-eee.. nasılsın bakalım, anlat haydi, anlatsana Sevgili Mutlu"

Mutlu!, gözleri dolu, sesi kısık, heyecanlı, dudakları titriyordu
titreyen dizlerine, ellerine, utangaç gözlerine, hakim olamıyordu
bir türlü konuşamıyor, başını kaldıramıyor hep yere bakıyordu
hep "Dur..du..yen-ge" "Dur... du...yen-ge" diye kekeliyordu,