Web Zaman Damgası

Kurşun Asker

Lacivert bir pelerine bürünürken gecenin gümüş teni
Uykusuzluk yırtıyor gözlerimin kıblesini

Zehirli atık gibi akıyor içimin nehirlerine pişmanlıklarım…
Keşkelerim…
Yokluğun engerek gibi çöreklenirken yollarıma
Dudağımda donup kalıyor tebessümlerim
Gülüşlerim…

Bir bir çözülürken anıların firuze düğmeleri
Hüzün, mavzer gibi göğsüme kusuyor mermileri

Ahh... Yüzüne bakmaktan bile mutlu olduğum
Sen ferman buyurup kalbinden sürgün ettiğinde beni,
Haritadan silinmişti bu köhne şehir
Isırganlar sarmıştı yattığım yatakları
Kızıl kana boyanmıştı denizler
Etrafa saçılmıştı yakamoz cesetleri

Kafesin kapısı açık olsa bile kaçmayan kuşlar gibi
Senden bir adım öteye gitmeyecek kadar
Senindim oysa…

Nasıl büyük sevmiştim
Hatırla…
Şivesi bozuk olsa da sevmelerim in
Lahit bir kayaya yazılan çivi yazısı gibi senin adını yazmıştım
Alnımın çatına
[ italik ]-imla hatalarım için kusura bakma[ /italik ]

Şimdi… İmkansızlığın kanıyor şiirlerimde
Sen gelmiyorsun…
Benimse ayaklarım kesik kesik tuz çöllerinde

Yıllara meydan okuyan, o taş kaleler gibi hala senin bayrakların asılı surlarım da
Hala senin yolunu gözlüyor nöbetçi kulelerim
Yokluğun… Barbarlar gibi kuşatsa da beni
Ben senin kollarında ölmek isteyen
Bir kurşun askerim