Web Zaman Damgası

634.KAMBUR EKMEKÇİ..

[ italik ]

Çok eski yıllardaydı,Kayseri yanmaktaydı,
Sardı kurak heryeri,toprak çatlamaktaydı,
Toplandı hacı hoca,bu çare aradı,
Dolaştılar heryeri,suçluyu bulamadı.



Buna sebep ne idi,kimin günahı vardı,
En ufak zulüm yapan,çok büyük ceza aldı.
Eksilmedi kuraklık,yağmıyordu bir damla,
Aylarca sürdü bu hal,vardı dualar arşa.



Geldi mübarek bir zat,Hasan Baba adında,
Yürüyordu sokakta,sakallı elinde asa,
Yüzü bakıyor yere,kalabalık ardında,
Konuşmuyor kelime,çıktı şehir dışına.



Geldi Bozdağ yanına,durdular eteğinde,
Kaldırdı gözlerini,seslendi Destur diye,
Kımıldar Bozdağ biraz,ses geldi Veliye,
Destur sana Hasan,konuştu nezih dille.



Kalabalık şaşırdı,cümle olan bitene,
Dönüp Hasan Babaya,baktılar saygı ile,
Ya Şeyh,Ya Derviş,Ya Veli dinle sen bizi,
Senin adın Hasanmış,öğrendik dağdan seni.



Gel sen bize imam ol,Hasan Dağ gibi sen de,
Olamam size imam,cemaat olmaz sizde,
Dediler olacağız,ne dersen yapacağız.
Deneyelim bakalım,görüp de bakacağız.



Bozdağ'ın eteğinde,herkes abdesti aldı,
İmam Hasan Babaydı,ardında el bağladı,
Geçiyordu saatler,varmıyordu rukuya,
Akşam yatsı geçti de,vakit vardı sabaha.



Dağılmadı cemaat,güneş doğmak üzere,
Selam verdiler o an,yüzünde vardı neş'e,
Döndürdü çehresini,yorgun bitkin insana,
Anlamıştı alimler,vardı Hasan Baba'ya.



Görmedik böyle namaz,bu yaşa geldik böyle,
Unuttun sen bizleri,dünya yansa nafile,
Öyle mi oldu dedi,ne yapsaydım sizlere,
Hatırlamalıydın bizi,cemaat geldi dile.



Olmaz dünya namazda,kardeşler unutulmaz,
Terkettiniz hemşehriyi,böyle yakınlık olmaz,
Hayır dedi cemaat,kimseyi unutmadık,
Yoksul fakir arayıp,yaraları hep sardık.



Sordular Hasan Baba-Kambur Ekmekçi nerde?
Dolaşır gündüz gece,melhem sürer fakire,
Dilenirdi bütün gün,dağıtırdı her gece,
Çocuklar alay eder,şimdi yoktur nerede?



Kovduk onu şehirden,kimseler diyemedi,
Dediler Hasan Baba,unutmadı o sizi,
Gelen bunca musibet,şehirden kovmaktandır.
Üzdünüz Hak dostunu,bu ceza Allahtandır.



Nerde Kambur Ekmekçi,bulsak hemen gidip de,
Yalvaralım kendine,biz ettik sen etme diye,
Onlar gönül koymazlar,Velide olmaz kibir,
Size imam olacaktır,giderseniz o gelir.



Kaldırdı Hasan Baba,başı bakar göklere,
Yağmurla dolu bulut,Hasan Dağın üstünde,
Şu bulutun altında,dağın tam yan belinde,
Selam verdiğim oydu,konuştum kendisiyle.



Alimler döndü ona,kayboldu Hasan Baba,
Yok olmuştu sessizce,aradılar boşuna,
Bir çırpıda koştular,varıp bulut altına,
Bozdağ Hasan Dağ oldu,Kambur Ekmekçi orda.



Orada cümle hayvan,geyik baykuşla serçe,
Hayvanlar toplanmışlar,su içirir eliyle,
Sizi Hasan gönderdi,biliyorum hepsini,
Sizinle geleceğim,bir şartla bekleyin beni.



Kabuldür her şartınız,imam olun siz bize,
Güldü Kambur Ekmekçi,darılmaca yok diye,
Bir akşamda Kayseri'de,lebalep dolu camii,
Ezan okur müezzinler,almıyor cemaati.



Dediler bizi unutma,Hasan Baba misali,
Sen de bizi hatırla,-Hatırlarım elbet ki,
Allahu ekber diyerek,başladılar namaza,
Ardında cemaati,hep birden vardı Hakka.



Hatırlar cemaati,bir bir dile getirir,
Ey Alim sen diyerek,sözü acı bitirir,
Dersin kitap yazayım,nasılsa kambur geldi,
Çok para alsam dersin,kuraklık sona erdi.



Sen Ey Oduncu kardeş,odunlar yaş olsaydı,
Ağır çekip tartıda,cebin para dolsaydı,
Ey filanca istersin,alayım fakir kızı,
Hiç Haktan korkmaz mısın,kalbinde yoktur sızı.



Şaşırmıştı cemaat,hepsini sıraladı,
Adı geçen kaçtılar,safta kimse kalmadı,
Bomboştu artık camii,yoktu safta bir kimse,
El açtılar Allaha,dua etti melekle.



Sürdü dua sabaha,yağmurlar yağıyorken,
Allahım gönder şimdi,diyordular kalbinden,
Sal bize yağmurunu,yıka güzelce şehri,
İçi göründü şehrimin,yağdır götürsün kiri.



Dua etti Hak dostu,dereler doldu taştı,
Tevbe edip insanlar,hatasını anladı.
Dedi kırgın değilim,hakkım helaldir size,
Bizi Rabbim bağışla,herşey senin elinde.

07.02.2017//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN