Web Zaman Damgası

Yaralarımın Faili Gülüşündür Senin

Sığırcık ölüleri yağıyor geceden sabaha
Aklımda sen
İçimde sağanak bir hüzün
Karanlıkta pusuya düşürülen bir düş
Sabahını kaybeden telaşlı bir gece
Ve ışıksız bir şehir gibi
Kapıyı yüreğime çarpıp gidişine
Aşkın kör gözüne
Ve yokluğuna uyanıyorum
Gözlerimde sen
Gözlerimde kızıl bir gül yangını
Kan ter içindeyim yine
Yine yaralı…

Bakışlarından vurgun yedim
Gülüşünden aldım en derin yaralarımı
Sordular
Dilimi yüreğime gömdüm
Sustum
Yaralarımın faili hep meçhul kaldı.
Oysa her gün; yüreğimi istila ederek yağmalayan sendin
Evet sendin;
Bakışlarınla aklımı başımdan alan
Ve bir uçurum gibi gözlerinin dibine düşüren beni
Evet sendin;
Bedenimi bir deprem gibi sarsan
Ve yerle yeksan eden beni
Evet, evet sendin;
Her gece yüreğimi kundaklayıp yakan
Ve yana yıkıla
Bir ömür boyu gülüşüne tutsak eden…

Şimdi zaman aşımına uğradı bütün aşklar
Samimi ikrarlardayım artık
İçimi yakan sıcaklığın
Gözlerimdeki uçsuz bucaksız gülüşün
Ve yüreğimde bıraktığın sevda izlerin tanığımdır
Yaralarımın faili;
Kıyamet gibi üzerime yıktığın o suskun bakışların
Ilık bir rüzgâr gibi dudaklarımda gezinip duran öpüşlerin
Ve alelacele unutulmuş bir eşya gibi
Ardında bırakıp gittiğin gülüşündür senin.

(Mart 2015)