Web Zaman Damgası

YİNE SOKAKLARA DÖNECEĞİM

HAVA BUZ GİBİ SOĞUK
DONDURUCU BİR
HAVA VAR İSTANBULDA
İLİKLERİNE KADAR DONDURUYOR İNSANI
KAR YAĞIYOR İNCEDEN İNCEYE
ADETA İSTANBUL BEYAZA BÜRÜNMÜŞ GİBİ
YAĞAN KARA DONDURUCU SOĞA ALDIRMADAN
BÖYLE BİR HAVADA DOLAŞIYORUM KARLAR ALTINDA
VARA VARA VARDIM BİR SAHİL KENARINA
DALGALAR VURUP DURUYOR KIYIYA DOĞRU
RÜZGAR SAVURUYOR HER ŞEYİ HİDDETLE
BAKIYORUM UZUN UZUN DENİZE DOĞRU
DÜŞÜNCELERE DALDIM OLDUĞUM YERDE
BİR BELİRSİZLİK VAR HAYATIMIN İÇİNDE
BU BENİ DÜŞÜNCELERE İTİYOR
YALNIZLIĞIN VERDİĞİ BİR BURUK ACI VAR YÜREĞİMDE
BULUTLAR DAĞLIYOR YILDIZLAR GÖRÜNÜYOR
DOLUN AY HAKİM GÖKYÜZÜNE
ÇEVİRDİM BAŞIMI GÖK YÜZÜNE
YILDIZLARA DOĞRU BAKTIM
KEŞKE BENDE BİR YILDIZ OLSAM DİYE DÜŞÜNDÜM
AMA BİR YILDIZINDA BİR SONU VARDI
YILDIZLARDA KAYAR DURMAZ YERİNDE
SAATLERDİR AYRILMADIM SAHİL KENARINDAN
ADETA KÖK SALDIM SAHİLE
ŞAFAK SÖKMEK ÜZERE
İÇİMDEKİ ACIYI UNUTMAK UNUTMAK İSTİYORUM
AMA UNUTAMIYORUM SANKİ BİR KENE GİBİ
YAPIŞMIŞ YÜREĞİME TÜM ACILAR
GÖZLERİMDE YAŞLAR DİNMİYOR
İNTİHAR ETMEK İSTEDİM
ATTIM KENDİMİ DENİZE
KENDİME GELDİĞİMDE
BİR HASTANEDE İDİM
BENİ YOLDAN GEÇEN
BİRİ KURTARMIŞ
ÖLÜME O KADAR YAKLAŞMIŞTIMKİ
BUNUN İZAHI BİLE OLMAZ
BEN SOKAKLARIN İNSANIYIM
YERİM YURDUM YOK BENİM
YİNE SOKAKLARA DÖNECEĞİM