Web Zaman Damgası

Yoksun Hala

Kaybettiğine inanamadığı o gözün nerden baksa içine adıdır hüzün
Taze taze gelen acıların en canlı örneğidir yüzün..

Sancılar izinde yürüyordu hatıraların
ve tek tesellisi var olmasıydı inancının..

Değil kaç adım gittiğin
Gidemediğin adımlarındır bitişin..

Yorgunluğunun farkında..kırılmışlığının bilincinde..varoluşunun da en içlerindeydi
Karanlık bir rüzgar yada siyah bir toprak ancak yok edebilirdi birikmişlikleri ve hainlikleri..

Sustu ve kandırdı yine kendini
Asmıştı onu iplerine ve bırakmıştı kuytu köşesine..

Efkarlı gözlerinde doldurduğu buharı sigaranın yalnızlığıyla yok etmeye çalışırken
Kalbini delip deşen duyguların onu yavaş yavaş öldürdüğünün bilincinde bile olmazken
Acaba kaç kez son kez baktığını zannediyordu gökyüzüne
Daha kaç baharı onsuz yaşayıp inanacaktı geleceğine..
Ve avazı çıktığı kadar bağırdı umut diye!!
Umudun varlığının hiç birşeyi unutturmadığını farkedemiyor
Taze acıları hislerde büyüttüğünün bilincine varamıyordu..
Kayboldum...Yok oldum..Tükendim diyemiyordu..
Gecenin korkusundan, gündüzün sarhoşluğundan ölemiyordu..
Acının kollarında,umudun yollarında harap olmuştu..
Dönmedi gittikleri...Kalmadı sevdikleri..
Bitmişti hissettikleri...Sondu bu yazdıkları..
Tek bir Allah düştü dilinden
Kıydı umuda
Gitti yoluna..
Diyemedi
Yoksun hala..

Sezgin SEVEN