Web Zaman Damgası

Korkma Şizofren Kelimelerden

şimdi lanetli bir kavimdir aşk
taşlaşmış Pompei, helak olmuş Gamoradır
çetrefilli bir günahtır, tövbe bozduran
biraz pişmanlık, çokça düş kırıklığıdır
şeytanın şerridir
uzak engebeli bir yoldur gitmeye üşendiğimiz
ikimizin de yüzmek istemediği kirlenmiş bir denizdir
şükür süz sevişmek…
besmelesiz yemek…
öptüğü yeri ısıran ateşli bir çingenedir


vurduğun yerde gül bitmedi bilesin
o kadarda masum değildi gidişin
gittiğin gün kırıldı kum saatleri
tüm bekleyişlerin tırnakları söküldü
sevişerek aydınlattığımız o sarı odalar
örümcek ağı bağlamış metruk mahzenlere döndü
birlikte aldığımız mavi muhabbet kuşu var ya…
o çoktan öldü


sıcacık merhabayı bile üşüttü bıraktığın ayrılık
kirpiklerime zehir kustu yedi boğum akrepler
kanadı kırık kuğular gibi kendi bataklığımdan çıkamadım
sen başka hayatları gönlünce kurgularken…
ben şeytan ayetleri gibi her şiirime seni yazdım
senin cehennemine kavuşmak için
bir bilsen…
kaç cenneti uğurladım


korkma şizofren kelimelerden
hırçın şiirlerim ürkütmesin seni
ben senden kaçarken bile hep sana koştum
senin hayalinle çıktım heyula gecelerden
seni büyüttüm içimde bir bataklık çiçeği gibi


bakma kara bulutlar gibi karardığıma
deli ırmak gibi bendimi yıktığıma
seni bekleyen köhne bir limanım
kimim kimsem yok
senden başka


Allah kalbimi biliyor ya…
kör olasıca gözlerim
o gün bu gündür senin yolunu gözlüyor


kırılasıca pusulam
seni gösteriyor hala