Web Zaman Damgası

DEDEMİN VATANI

DEDEMİN VATANI
Eski bir köy evinde,önündeki bahçede,
Bir yaşlı Nine oturuyor, yanında bir de Dede,
Sohbet derin gidiyor, ta ezelden ebede,
Döndü dedi ki; vatanı kimseye vermeyiz,

Güneş tam tepede, yakacak kadar kuvvetli,
Bir çocuk elinde bir ekmek, yüzleri etli,
Ramazan ayı, Ninede Dedede niyetli,
Döndü dedi; biz vatanı kimseye vermeyiz,

Dede bulanık gözüzle ta ufku süzüyor,
Yüreği yemende Çanakkale'de geziyor,
Şehit arkadaşlarını gözünde diziyor,
Vatanı kimseye vermeyiz namustur diyor,

İki dudağından iki kelime çıkıyor,
Vatan ve namus diyor; gözünden yaş akıyor,
Başını döndürüp sola bakıyor,
Başından geçenler O'nu yürekten yakıyor,

Diyor ki; çocuklar büyüdü oldu Profesör,
Gözleri görüyor, gel lakin zihinleri kör,
Kozmopolitlik beynine işlemiş, gelde gör,
Vatanı kimseye vermeyiz, vatan namustur,

İçini çeke çeke ekliyor, bu bir savaş,
Doğu viran oldu, kalmadı taş üstünde taş,
Türkiye'yi yok edeceklermiş, yavaş yavaş,
Namustur vatan,kimseye vermeyiz diyordu.
Şair EBUZER ÖZKAN 31/10/2016