Web Zaman Damgası

eski sevgilerim

kapıları kapanmayan bir banliyö treniyim ve
durağında bir genç;
boynunda kabartmalı haç,
ve keşmekeşinde şehrin ;
bir nefes alacağın
Eminönü martıları ile yıkık surların ardından
eşsiz maviliklere kavuşacağın yer son durağım
gecenin sessizliğinde birer birer düşersiniz aklıma
bilet kuyruğundaki yolcular gibisinizdir
kiminin siyah gözleri kiminin zarif elleri
bazısının çılgın gülümsemesi
hepiniz farklı vagonlardasınız
cam kenarında derin düşünceler içinde
kendi kendine gülen ve
koridorda tek başına bağıran işportacıyı
boş gözlerle izleyen

ağır ağır dönen demir tekerlekler ve gıcırdayan kapılar
bu unutulmuş hatta hepiniz suskun
ve tekli koltuklarda oturan,
düşünceleri ile baş başa kalıp;
koridorda bağıran işportacıyı duymayan
belki aşkı belki kainatı düşünen
yolcularsınız sizler eski sevgilerim