Web Zaman Damgası

SAAT SABAHIN BEŞİ

''Yine sen yoksun''

Bazen hayat acı verir
Gerçek ağlatır bazen de
Buz gibidir Güneş yakar içini
Ak iner saçlarına savrulursun
Fütursuzca
Beklemediğin bir an gelir
Satırlarında gezinir, iner tutkular
Çizer duygularını jilet misali
Sevgiden eser kalmamış
Karanlıklarında boğulursun
Nefes bile alamazsın
Sevgiden nasibini almamış insan vardır
Şaşırır kalırsın
Kar beyazına döner yüzün

Şiirlerinde bahar çiçekleri de yoktur artık
Yapraklar dökülür bir bir
Sanki sonbahar gelmiş bu güne
Dünyan değişir tersine döner ya bazen
Yoksul düşler sıralarda
Güvensiz bir yudum su oluverir zaman
İçsem mi içmesem mi dersin
Bir ezan sesi kulağını tırmalar
Acabalarınla yakınırsın
Ben nerde yanlış yaptım
Ben günahkar mıyım
Bütün suç ben de mi

Kaybolursun insanlığından
Nefretin prangalarda
Çıkışı olmayan kör kuyularda
Girdaba girmiş gibisin
Bir el uzanası mektuplarım tozlu
Yarasaların nöbeti
Vurur kalbinin tam ortasından
Yolun sonudur dersin
Pişmanlıkların dağıtımındasın beklersin
Kalbin durur sanki
Damarlarında kan donar
Taş kesilir düşün
Yalan sevgilerden
Şimdi gitme zamanı mı dersin
Henüz erken
Saat sabahın beşi, sevgide
Yine sen yoksun

Behçet Bük 1303/4.3.2016