BELKİ...
Gözlerimde nemli bir bulut,
Şakaklarımda kuru bir iklim. Gelir mi sonu, Yarasına tuz basılmış kanadı kırık düşlerin? Memleketlerin en büyülüsü Kayboluyor alnı kırışmış sokaklarımda Ayaklarımda iklimlerin en tuzlusu İntihara sürüklüyor Dudaklarımda adı belirsiz özlemlerimi… Gökkuşağından mevsimler örsem sana Yazı sen baharı sen, Yok kışı, Üşüyesi gelmez hiçbir kırlangıcın. Ama ben ki Ait olmadığım yerdeyim, Beni alsan En sevdiğin köşeye koysan Islanmasa hiçbir çocuk, Çocuksu gülüşlerim Kanadı kırık kuş misali Üşümese yüreğim. Ama ben, Kalbimin kırıldığı yerden başlıyorum Gülücükler saçmaya Her şeye rağmen… Belki her şeyden ümidini kesmiş bir ağaç aşka gelir Başlar en kuruyan yerinden Dallanıp budaklanmaya… |