Arada ruha dokunmak, okşamak lazım
Gönülde ki güzelliği görmek tatmak için
Bu yüzden her daim müsaade edeceksin
Gönül de, ruhu okşayan tüm güzelliklere
Ama asla benimsemeden, sahiplenmeden
Gönül de gerçek baharla vuslata ermek
Bir nebzede olsa huzura kavuşmak adına

Ruhları okşayan tüm güzellikler
Gönüller de bahar dalları gibidir
Hepsi farklı anlamda ve tat da iz bırakır
Kimi sonbahar olup yaprakları döktürür
Kimi ilkbahar olup nice çiçekler açtırır
Kimi de yalancı bahar olup soldurur

Ama gene de müsade edeceksin
Ruhları okşayan tüm güzelliklere
Çünkü her gönülün ihtiyacı vardır
Farklı anlamda ve tatda iz bırakan
Sevmeye, sevilmeye, okşanmaya

Öyle bir an gelir ki o an geldigin de
Gönüllere hiç bir bahar gelmez konmaz olur
Gelip konsa da eski tadı, hazı vermez olur
Ruhlar, gönüller, yürekler susar, zaman durur
İşte gelinen o an artık ömrün son demidir.

O yüzden,
Ömrün son demine gelmeden
Arada sırada da olsa tüm baharların
Ruhuna, yüreğine dokunmasına okşamasına
Sahiplenmeden, sevgiyle müsade edeceksin

15.02.2016 Ankara P.ÇETİN