YAZGI

Şu yalan dünyada, dostu aradım.
Beyhude dolandım, boşa yoruldum.
Kurtlar sofrasında, postu aradım.
Uykuda olandım, düşe karıldım.

Nadasdı toprağım, çatladı yüzüm,
Tatlıya dönmedi, koruktu üzüm,
Ot bitmez merada, ac kaldı kuzum,
Kurbanlık olandım, şişe sarıldım.

Harcadım ömrümü, hiçe mi hiçe,
Ektiğim tohumu, yâd eller biçe,
Kırdılar kanadım, kol nasıl uça?
Yuvasız kalandım, eşe darıldım.

Çiçekten bal yapmak, sandım hakkımdı,
Konduğum her çiçek, meğer zakkumdu,
Yediğim içtiğim, her gün zıkkımdı,
Soframdan bulandım, aşa kırıldım.

Atmacalar sardı, dört bir yanımı,
Alıcı kuşlara, verdim canımı.
Akbaba sülükler, emdi kanımı,
Artık bir yalandım, leşe verildim.

Sen mi verdin bana, emanet canı,
Hiç düşmanım yoktu, kim vurdu beni?
Bu nasıl dünya ki, yalancı fani,
Öldükçe ölendim, başa dirildim.

Dört iklimim kıştı, her bahar hazan,
Kader mi böyleydi, ben miydim yazan?
Beşer mi yazdığın, yazgıyı bozan?
Gafta mı bulundum, hâşâ gerildim?

Mazi bir harap dı, ati de harap,
Gördüğüm rüyaysa, bitsin bu serap.
Umut kesilmez de, senden ey ya Rab,
Figani kulundum, tuşa serildim.

Ozan Figani (Erdem GÜMÜŞ)
22 Şubat 2016
İzmir