Gönül yangınları hep gizli yanar,
Volkana dönmeyen,kül bilmez dostum.
Sevdanın dalına, çok bülbül tüner,
Dengine konmayan, gül bilmez dostum.

Efsunlu gözlerden tutuşur çıran,
İçin için yanar, hiç sönmez bir an,
Merhem kabul etmez,azınca yaran.
Sevdada yanmayan hal bilmez dostum.

Aşk vakit tanımaz,kayıp yıllar da,
Aratır cananı, susuz çöllerde,
Bir imkansız peşinde mecnun hallerde,
Çöllerde dönmeyen, yol bilmez dostum.

Tuzsuz’un gedikten aştım Varay’ı
Daha çocuk iken,aldım yarayı.
Neyleyim köşkünü, nidem sarayı,
Omzuna konmayann, el bilmez dostum.

Bir ihtimali sevdim,bir de umudu,
Hep vuslat bekledim,meyvem hamıdı,
Aşkına hamalım,yükle hamudu,
Suyunla kanmayan göl bilmez dostum.

Sevda yarasına merhemdir şair,
Lokman hekim gibi sürer bir şiir,
Ne söylesem azdır,bu aşka dair,
Gönlünü sunmayan, sol bilmez dostum

Ozan Erdem derki,kim var kedersiz,
Alnına yazılır, bahtın habersiz.
Hüda’nın kuluna deme kadersiz
Rabbini anmayan,kul bilmez dostum.

Kul Figani ( Erdem GÜMÜŞ)
12 Ağustos 2016