Güldüremedim
Bir sabah uyandım kabir sesine
Gözümü uykuya daldıramadım Uzattım elimi dert kahvesine Fincanı bir türlü dolduramadım Sabahın sesiyle vuruldum yola Yürürken içimde çoğaldı sıla Kurudu dudağım vermedim mola Bu gönül sazını çaldıramadım Nemlenmiş mızrabım kırılmış teli Gayri ikrâr etmez susuyor dili Hasret eyvah olmuş büküyor beli Öldü deyu namaz kıldıramadım Yâr benden uzakta ben benden uzak Beklerken saçımı yol eylemiş ak Dedim; be hey felek peşimi bırak Yolları yerinden kaldıramadım Düşmüşüm düşümde Elif derdine Nazârıyla taktı beni ardına Kimseler bilmiyor acep yurdu ne Varıp cemâlini güldüremedim Elleri ipekti gözleri oya Zannettim ki şavkı benziyor aya O bir Anka idi ben yerde yaya Yâre yaram diye bildiremedim Kime can dediysem görmedim rıza Sığındım Subhan’a durdum niyaza Saçımdaki aklar durdu vaaza Neyleyim bu canı yıldıramadım Dedim; Makberî’nin kemâlidir bu Eriyip tükenen ham hâlidir bu Evveli ezeli helâlidir bu Vuslatı içimde öldüremedim ____________Makberî |
Seven kalbin sevgi güzellemesi, söz güzelliği akıcılığı ve uyumu ile çokça güzeldi.
Gecikmiş tebriklerimle
Selamlar
Şiir ola