Yıldızları kaybettim...
Aaaah ah...
Gecenin bir vaktindeyim Sahilde, ıslak kumlara arkadaşlık eden, Henüz kuru kalmış kumların üzerine uzanmışım sırtüstü.. Gökyüzünde nokta kadar bile bulut yok Güneş zaten kaybolmuş, Ay; sanki içimi okumuş gibi Kayıplarda... Sadece ılık kumlar Kumların üzerinde ben varım Taaa gökyüzünün uçsuz bucaksızlığında yıldızlar... İçimde de sen... Bir an yıldızları kaybettim Tek yıldız kalmıştı koskocaman gökyüzünün derinliğinde... Bütün yıldızlar kaçışıyordu karanlığın sonsuzluğuna doğru En son yıldızıda gözden kaybedince ortalık daha da aydınlandı sanki O kadar yıldızın veremediği aydınlığı Tek yıldız veriyordu... Güneşten bile sıcak, güneşten bile aydınlık sanki... Ne kadar yaşadım böyle bilemiyorum Zamanı durdurmuştu güzelliğin; sonsuzluklarda... Sana atılmak için kollarımı uzattığımda uyandım uykumdan Kumsalın üstünde ben, içimdede sen vardın... Yıldızlara baktım gayrı ihtiyari; Gökyüzünde yıldızlarımı kaybetmiştim Seni düşlediğimi görünce yıldızlar kaybolmuşlar Uyanınca sensizlik kokan kumsalın üzerinde gözlerim Kara bulutlar kaplamış aniden gökyüzünü.. Damla damla bulutlar kalmış, o yıldızlardan geriye... Seni düşlemeye bile fırsat bırakmadı yağmur taneleri... Yıldızları kaybettim... Islak kumların üzerinde, seni düşlerken... Metin Kaya İLHAN TRABZON |