Çıktım Yücesine Gönül Dağının

Çıktım yücesine gönül dağının
Gördüm ahvalini üzenler olmuş.
Küsmüş rüzgarları irem bağının
Gördüm çehresini çizenler olmuş.

Mürekkebi ezip kanla yuğmuşlar
Kelamı, selamı kinle boğmuşlar
Alimin serini hinle eğmişler
Gördüm fermanını yazanlar olmuş.

Bir yıl değil bin yıl boran kış gibi
Alemde han olup ruhta taş gibi
Bir vakit gelince ayıp düş gibi
Gördüm dermanını ezenler olmuş.

Ana, baba, kardeş, hısım, akraba
Yad ellerde kalmış dönmüş seraba
Özlememiş bir kez bitmiş merhaba
Gördüm hürmetinden bezenler olmuş.

Bir yudum lokmayı kırk can yiyene
Ab_ı kevser içip dost dost diyene
Gözü, başı cana helal sayana
Gördüm muhannetle kızanlar olmuş.

Edep, erkan ile irfanda sazda
Nefsine uyup da yalan niyazda
Toprağın minneti bin bir feyyazda
Gördüm iblis gibi gezenler olmuş.

Ehl_i irfan içre mürşid olanın
Hak yolunda nice aşkı bulanın
Kalbini pak edip mümin kılanın
Gördüm kuyusunu kazanlar olmuş.

Firdevs bahçesine ehl_i naz ile
Yedi nesil akran oğul kız ile
Bir değil bin minnet hatır söz ile
Gördüm boz bulanık sızanlar olmuş.

Hakkın didarına varan kelamı
Kudret eli ile yazan kalemi
Mihman olup anda cümle alemi
Gördüm kov gıybetle bozanlar olmuş.

Şu yalancı dünyada nefsine banıp
Helalde haramı ol mübah sanıp
İnip de yedi kat şeytana kanıp
Gördüm kul hakkında azanlar olmuş.

Yüksel Beyocaktan