Telgrafın tellerine kuşlar mı konmuş?
Hayır, telgrafın telleri yok!
Kuşlar da kaybolmuş!
Ortalık öyle soğuk, öylesine kavrulmuş,
Katman katman kar yığılmış, nehirler donmuş!

Buzdan heykellerle süslenmiş şehir,
Buzların altında akmaya çalışan kocaman bir nehir
Sanırsın ki geçecek önünden kayarak bir troyka,
Troykalar yok olmuş, ortalık Hummer dolmuş!

Böylesine haşin, böylesine bakir tabiat,
Bu tabiatta yaşanan,
İnadına canlı ve inadına medeni bir hayat!

Fabrikalar, metrolar, köprüler, geniş yollar,
Trafik derdi neymiş, her yer de tramvaylar!
İnsanlar işte güçte, mağazalar tıklım tıklım.
Yiyecek öylesine, bir ucuz çarşı pazar!

Görünce bu gerçeği;
Sıkıldım kardeşlerim,
Çok sıkıldım!
Dinlerken memleketten türküleri...

Telgrafın tellerine kuşlar mı konar,
İnsan sevdiğine böyle mi yanar...

Yanar da yanar.

Baktım, baktım, düşündüm;
Hem sevindim. hem üzüldüm.
Üzüldüm a dostlar, üzüldüm!
Üzüldüm ki öylesine,
Hala nutuklar atıp memlekette
Uyutuyorlar milleti,
Yıllar yılları devirdi,
Doldurdular cepleri...

Başımızdan atamadık gitti,
Bu çöreklenmiş kara zilleti...

Hacet yok fazla söze,
Bakın görün gözünüzle
Böylesine zor ülkede
Herkes gitmiş ileriye!

Olanlar bize olmuş...


M.İlhan Günay
Şubat 2007 - Novosibirsk / Rusya