PORSELEN KADIN/ RİVAYET KİPİ 80

Her gün resmine bakardım
Bilmem/ kaç kez hem

Su perisi gibiydi
Beyazdı

Bakarsam/ yüreğim aydınlanır
Bakmasam/ kendimi eksik sayardım

Kimi gün/ beyaz bir kuğu
Kimi gün/ beyaz bir martı sayardım onu

Bakardım
Resmine dalardım

Bebeklerin yüzündeki pembeliği görürdüm onda
Çocukların yüzündeki gülücüğü

Resmi gerçeğe dönüşürdü sonra

Kokusunu/ içime çeker/ öpmek isterdim gerçeğini
Öpemezdim

Saçları salınırdı sularda/ mavi beyaz sandallar gibi
Endamı nergis

Bitimsiz bir dans gibiydi suda salınışı
Elleri hovarda
Göğsü/ iki beyaz güvercin

Fettan ederdi kimi bakışlarını
Kimi porselen irisi
Ya o gıdığı

Pembe bir tona bürünürdü/ en çok da
Roza

Salınışı beyaz
Yakışı yıkışı sarıydı/ alev rengiydi

Bıkmadan usanmadan ona bakardım/ bakmadan/ duramazdım

Gecesefasına karışırdı gece
Gündüz hep başka türlü bir çiçek

Bütün zaman kiplerinde ille de hep o olurdu
Şiir olurdu

Ben şimdiki zamanın hikâyesi olurdum hep

O dilek
İstek
En çok da/ rivayet kipi olurdu

Porselen kadın.

özay sağlam