Dadaşım
Alın yazısı gibi,yüzümdeki çizgiler
Çilemi anlatırlar,hepisi birer birer Kullar darbe vurdukça,buna kader dediler Öz`de güman kalmadı,ölüyorum Dadaşım Geçti artık bu devran,gülüm "benz"inden soldu Yoksulluk çekmeğe gör,dostlarım düşman oldu Takvimin son yaprağı,ömrümün vakti doldu Biz`de zaman kalmadı,biliyorum Dadaşım Ellerimde nasırlar,engel kalem tutamam Bellerimde basurlar,doğru düzgün yatamam Dillerimde sabırlar,sözü söze katamam Söz`de ferman kalmadı,çiliyorum Dadaşım Ben sanki razımıydım,bu hicrana bu gama Örümcekler misafir,badanasız odama Gurbet gibi çöküyor,maziler bir bir ama; İz`de seyran kalmadı,siliyorum Dadaşım Tez zamanda kar yağdı,saçıma sakalıma Felek bu... ne edesin,zehir kattı balıma Nazlı yar erken gitti,Baykuş kondu dalıma Naz`da bir can kalmadı,inliyorum Dadaşım Tek bırakmayan dostum,içtiğim zıkkım tütün Sararmış bıyıklarım,içim geçmiş büsbütün O anamdan emdiğim,helal olan ak süt`ün Haz`da aman kalmadı,meliyorum Dadaşım Borana kış`a dönmüş, mevsimlerimin yazı Her ikindi olunca,gelir "Sela"avazı Günde Beş kez eğilip,kıldığım o namazı Diz`de derman kalmadı, kılıyorum Dadaşım Ozan Karapece |