Hani...
hani?
hani; ellerin nerede? gözlerinle ısıtmadın beni yine bu sabah bu sabah yine boşluğa merhaba dedim yine umarsızca saldırdım rüyalarıma soğuk mu soğuk bir günaydın dedi gözlerim uyanınca kaybolan rüyalarımdaki sana şimdi heryerdesin ruhumu ısıtan hayallerinle tutamıyorum tenini ellerimi gezdiremiyorum saçlarında ısıtamıyorum tenimi gözbebeklerinde fakat tenim zemheri yaşıyor olsa da senden uzaklarda biliyorum biliyorum ki varlığın sevda yüklü sen de zamanlara isyan ediyorsun sen de takvim yapraklarını hüzünle seyrediyorsun sen de yanıyorsun benim gibi ve sen de ölüyorsun her sabah günaydın dediğinde sabaha hani? hani; gözbebeklerinde öleceğim günlere ulaşabilsek günaydın bile demek istemem o zamanlarda elvedalar bile mutluluk verir bana biliyor musun? ellerin ellerimde ve gözbebeklerimde o sımsıcak bakışların yaşarken acı bile duymam sevdiğim bu dünyadan öbürüne uçarken... Metin Kaya İLHAN Faroz TRABZON |