Gündüz fener taşır oldum,

Yitirttiniz izde beni.

Başı sırtı kaşır oldum,

Bitirttiniz gizde beni.



Hani simit üleştiğim?

Harmanlarda güleştiğim?

Ayrıştıkça bileştiğim?

Yetirttiniz cüzde beni.



Yular olmuş üç beş mangır

Gönül kırar şangır şangır

Bağırırım bangır bangır:

Yedirttiniz bizde beni.



Bu gidişle kalmaz bağım,

Ne baldız, ne bacanağım,

’’Yeter, kabul, avanağım!’’

Dedirttiniz siz de beni...



İvme artmaz laçka yerde

Gönül açmaz aşka yer de

El kol, ayak başka yerde

Getirttiniz yüzde beni...



Bana dönük bütün kin, hınç;

Bağrım değil öyle taş, tunç!

Bahane mi inme, kulunç?

Kütürttünüz özde beni...



Oynasınlar hop rak, top rak;

Düştüm, bayram etsin toprak!

Kasım kasım, yaprak yaprak

Götürttünüz güzde beni...



Üttürttünüz bezde beni...

İttirttiniz hızda beni...

Oturttunuz buzda beni...

Yatırttınız tuzda beni....