Gündüz fener taşır oldum,
Yitirttiniz izde beni.
Başı sırtı kaşır oldum,
Bitirttiniz gizde beni.
Hani simit üleştiğim?
Harmanlarda
güleştiğim?
Ayrıştıkça bileştiğim?
Yetirttiniz cüzde beni.
Yular olmuş üç beş mangır
Gönül kırar şangır şangır
Bağırırım bangır bangır:
Yedirttiniz bizde beni.
Bu gidişle kalmaz bağım,
Ne baldız, ne bacanağım,
’’Yeter, kabul, avanağım!’’
Dedirttiniz siz de beni...
İvme artmaz laçka yerde
Gönül açmaz
aşka yer de
El kol, ayak b
aşka yerde
Getirttiniz yüzde beni...
Bana dönük bütün kin, hınç;
Bağrım değil öyle taş, tunç!
Bahane mi inme, kulunç?
Kütürttünüz özde beni...
Oynasınlar hop rak, top rak;
Düştüm,
bayram etsin toprak!
Kasım kasım, yaprak yaprak
Götürttünüz güzde beni...
Üttürttünüz bezde beni...
İttirttiniz hızda beni...
Oturttunuz buzda beni...
Yatırttınız tuzda beni....