Kısalan düşlerim nokta gibi şimdi püf uçtu
Şimdi avuçlarıma yağan kar taneleri gibi üşüttü bizi
Şu lapa lapa yağan beyaz var ya
İstanbul’un üşüyen düşlerinin gözyaşları tıpkı biz gibi ağlamakta
Tıpkı biz gibi yas tutmakta


Uzaklarda kalan sesinin son tınısı hasret yüklü biliyorsun
Şimdi hasret vagonları içimde tütmekte
Şimdi sen yüklü anılar ölmekte
Ve sen avucumda ürkmekte bir kuş gibi
Sahipsiz öksüz biçare içime yağmaktasın kış gibi


Birlikte ne çok gülerdik kahkaha biriktirirdik hüzün yerine
Şimdi delindi anıların buz kütlesi
Ellerim buz ruhum ayaz
Tıpkı biz gibi yas tutmakta istanbul
Ve sen beni görmektesin sisli bir akşamda
Ben İstanbul gibi ağlamakta kış gibi


Kısalan düşlerime nokta koyan kış gibi gülüşün
Üşüyen bir çocuğun duasında sıcak bir gülüşün
Sahipsiz gönül barakasına sığınan biz gibi İstanbul yas tutmakta
Kış gibi biz gibi kısalan düşlerimize nokta koymakta

Mahmudiye Düzkaya