dost ziyaretikara muzo duydun mu bizden sonra ceylanlar inmiş koyaklara hem de mavzer menzili kaç kere acımızdan ölmüştük oysa ulan hep merak ederdim bacakların nişangah tahtası gövden dünya haritası bir kellen kalmıştı geriye nasıl yaşardın diye bu iyiliğimi unutma geldim bu gün son yerine çiçeklerin yok ama en azından otlara su dökmeye şaşırttın gene beni gene kendine torpil geçmişsin tüm serçeler tohum çekmiş üstüne yeşermişsin oğlum girme bir daha rüyalarıma meleklerimi bile örgütlüyorsun yalpalıyorum ılımlı yatıp militan kalkıyorum uyu mavi düşlerine kasım |
O kadar güzel bir şiirdi ki ve sabahın ilk şiiriydi okuduğum.
Tekrar okudum.