Hayatımızın parantez içinde kalan yanlarından birini imler gibi...

Bilek gamze boyun parmaklar gulus sevmek icin tutuklu kalak icin gerekceler sunuyor beyin insana dimi mih gibi cakiliyo iste yurege minik bi kare vazgectim densede vazgecilmiyor siir oluyor iste selamlar

Beğendim.
Çok güzel, duygulu bir Şiir..
Gönül sesin süsmasın.
Kutlarım.
..................... Saygı ve Selamlar...

aşk her çağda güzeldir ; vaz geçmemek en güzeli..
sen yinede öp istersen .:) sevgilerimle

Sela okunuyor. Uyku problemi yine had safha da , üç saatlik, dört saatlik uyku sonrası arada beş dakika sandalye de kestiriyorum ama kulağım açık, duyuyorum.

vefat edenin adını söyledikten sonra 'Allah rahmet eylesin' derken, tok bir sesle söylüyor imam/müezzin kimse artık.
şiir de bilek geçince garip bir eski fetiş duygu içimi tepikledi. Bir ara ameliyat, otopsi videolarına, resimlerine merakım çoktu. Eski bir telefon vardı, 3gp formatında video açıyordu. Videoları çevirir telefonda izlerdim. Bir nevi tatmin ederdi o videolar. Sonra, sonra daha büyük rahatsızlıklar bu tür ufak takıntıların yerini aldı. Bazı duygular ise bırakmadı. İnsanların elleri, aynı hayvanlar gibi işlevsel özelliği yüksek ve canlılar dünyasında insan eli malum, her şeye yatkın oluyor. Küçükken bana kaportacı elin var demişti birisi. Okurken yazları kaportacıya girmek istedim ama kitaplar tecavüz etti zihnimi. Bedenin neye benzediği önemi ortadan kalktı. O bilek meselesinde, ince bilekler zarafet belirtisi. Biraz kalın olunca insana güçlü hissi veriyor. Ellerin çalışması için gerekli sinir ağının da, damarların da oynar başlıklı ufak bir mekanizma gibi durmasının yanında, içindeki epital dokudan, yağına, damarına kadar aleni görünce insan tiksiniyor. Bir yandan deri mucizesine ortak oluyorsun. Derimiz, en ağır organımız iken, Rabbimiz elbette bize güzel kıyak çekiyor. O tatlılık, memba gibi duran yanı sıra güzellikleri taçlandıran deri olmasa, eti, kemiği öpecek insan.

Bir kız vardı, kıza aşık olduğumu sanıyordum, bana 'seni arkadaş olarak görüyorum ' demesi de yalandı, ne arkadaşı, öylesine birisiydim onun için. Üzülmüştüm haliyle. Bir gün evine yakın bir yerde gördüm. Heyecan bastı. Beni görmemişti, arkadan dolandım, geçtim arkasından onu izlemeye koyuldum. Şort giymişti, üzerinde tişört vardı, saçları nemliydi. Bileklerini görüyordum, rahat bir şekilde, hiçbir şeyi önemli değildi o an, hani yanına koyuyor elini, saçını düzeltiyor, omzunu kalıyor, ben onun bileklerine bakıyorum.

Sapıklık veya sapkınlık değil. Aynanın karşısına ağırlıkla geçip, biceps çalıştırdıktan sonra koluna omzuna bileğine bakan biri de elbette o hayranlık içinde kayboluyordu.

O bileği güzeli sonradan çirkin bulmaya çalışsam da, evlenip artık çoluk çocuğa karışma hevesine girse de bilekleri vardı. Platonik kalmamış, açılıp konuşmuştum ama zaten beni beğenmezdi, bunu da biliyorum.

Tabi, bileğini de unuttum sanıyorduk ki, şiir anımsattı birden.

herkeste var değil mi?
bilek sonuçta


cuma selası okunuyor bu sefer de. iki sela arasında nereden nereye.