O acımasız yılların,
Birikmiş özlemi vardı yüreğimde..
Hep o, kavuşacağım gündü..
Hayallerime çizdiğim resimde...
Bulutlar bembeyazdı...
lekesiz..
En güzel renklerdendi çiçekler,
Yedi renk kuşaklıydı,
Gökkubbe..
Ve ben yine..
Dağ köylerine çıkıp
Hep yarım kalan,
Çocukluğumu yaşayacaktım,
Yine uçurtma uçurtup
Tozlu yollarında koşacaktım...!
**
Biz,geceleri...
Göl kenarlarında,dağ başlarında
Ateşler yakıp..
Hep bir ağızdan,
O türküyü söyleyectik...yanık yanık..
"Yüce dağ başında yanar bir ışık"
**
Karşı dağlar bile,
Gelipte dile,
Eşlik edecekti bize..!
**
Iste böyle bir memleket vardı,
Hayallerimde...
Yüce Allah ´tan tek dileğimdi,
Ömrümün son günlerini,
Memleketimde yaşayayım diye,
Şimdiyse dualarım..
Vatanım bana hasret kalmasın,
Bölünmesin diye...!
**
Bizler.. belkide,
Artık hiç dönemiyeceğiz geriye...!
Belki...!
O da çıkacak gurbet ele,
Yabancı olacak,kendi bedenine
Bağrını delik deşik edip,
Gün yüzüne çıkan,
Adlari bile koyulmayan,
O yeni yetmelere...!
**
Artık,
Biz istemesekte,son durağımız,
Buralardaki bir mezarlık
Sonrası Allah kerim,
Cokta geçmez,belkide...
Kemiklerimiz toplanır karma karışık,
Kötü bir çuvalın içinde.
Yada...
Moloz taşıyan bir kamyonun yükünde
Bizde atılırız,tıpkı molozlar gibi..
Öğütür bizi de,
O acımasız medeniyetin dişlileri...!
Bölünürüz memleketim gibi,çok küçük zerreciklere,
Yada..
Son kez.. yanarız Kremeteryumlarda
Yıllar önce yakılan Milyonlar gibi..!
Eğer...
Bir meleğin kanatlarına tutunabilirsem
Uçar gelirm,birkaç zerreciğimle..
Usulca sıkışırım...
Mezarının bir köşesine
Sıkı sıkıya sarılırım anneciğime..!



Mahmut Mücahit Özdemir


........................................................................
Dost kalem,Ismailoglu Mustafa Yilmaz Beye tesekkürler
.........................................................................

BENİM VATANIM VAY

Benim vatanım vay, vay vatanım vay
Gözümden sakınır kıyamam sana,
Yüksekde dalgalan yıldızımla ay
Ülkümde yaşayan koşsam T URAN’A
---- 31.12.2015 – İstanbul