Karagüley bağrımda çatlayan ayaz sancılı tohum kaldır başını gülüm zemheride kara/gül karınca cılgasında izini arar oldum içimde büyüttüğüm gül bağında yara/gül yıllar yılı bekledim bir tomurcuk ver diye dikenini yok saydım aşkın hatrı var diye kalbim kirpik ucunda gözlerinle vur diye yangınlarda açılıp ateşlere nara/gül üşümem ondandır ki; güneş tutmaz elimi dokundukça yarama rüzgar büker belimi ey gönlümün sultanı sen bozkırın gelini mevsimleri geçerek yaza kışa bora/gül Arap Kurt |