sensen çocukken ben bin yaşındaydım kanadı çıkmamıştı daha sevdaların dokunursun diye belki bir günlük kelebek kanadındaydım sen çocukken sokağımız cılga’ydı daha gözlerin düşerdi papatyalara gizlice toplar bilye yerine dizerdim yuvarlak çizmezdim çiziliyi hep yüreğini çizerdim sen ergenken duraklara bekçi dururdum erkenden haberin olmazdı gözlerimle suladığım çiçekler dizerdim yollarına giderken sen gençken binbir yaşına geldim masallarımla sonra ağıtlar yaktım rüzgarlara belki söylerler diye kulağına ve sen kadın oldun ben kadim kasım |