Yorgun bir coğrafyadır ruhum
Sıkışır iki dudağımın arasına bir soytarı kahkahası
Pervasızca gülerim Halim padişah olur,tavrım şizofren bir şovmen Kimseler bilmesin diye Hüzünleri alır içime,içime gizlerim Ama bir bilsen içimi Bilsen şu Küçücük yüreğimde neler,neler gizlediğimi Ateş,koz,kul,kıvılcım Alev yapraklı yediveren gül tanıktır huzursuzluğuma Bir cehennem yanlar içimde İçim azap,içim mahşer yeri Asi uvultular eser aklımda zamasızca Ruhum ne istediğin bilmez aslında çoğu kez Olsun der gene Gözlerimi kapar mavi’yi düşlerim daima Zoraki mutluk şarkıları söylerim kendime İnadına,inadına dayarım şakağına namluyu Bütün olumsuzlukları alnından vurmak için Neticesinde olmuyor Çünkü hep bir çıkmaz sokağa düşerim Kocaman düşler ülkesinde Karmaşık duyguların akabininde Gudubet fikirlerin tren’ine binerim Yolculuğum hep şafaklar ülkesine Ne hikmetse Vardığım tek yer karanlıklar karmaşası Son fark ettiğim Ellerimde dinamit lokumu Sol yanımda baldıran acısı Tenimde şarapnel yanığını Bütün işkencelere maruz kalan Bir bedendir benimkisi Ve bütün afetlerin uğradığı Bütün savaşların yaşandığı Yorgun bir çoğrafyadır Ruhum M,Kılıçel |
Ve ne güzel anlatmış şiir bu duyguları su misali dizelerle.
Emeğine, yüreğine sağlık arkadaşım kutlarım.
Selam ve saygılarımla...