Sönmüş Yıldıza Matem
Kalligram bir şiir gibiydi gidişin
Ardından bakıyorum muhteris Zamana merhun artık hikmetler Ati ufuktaki is Gideceğin belliydi Ki yüzlerce yılın ağırlığını taşırdı işaretlerin Bilge bir kralın elvedası kadar sakin Ayrılırken ardında bir sürü yetim Seni geri çağırmak değil niyetim Şahikayken ahvalin, kabul sen bir inciydin Gözüne gözle değmek şeref emaresiydi Dostunun müşfik eli , düşmanının hıncıydın Direnmek şefkatine , bir nefes süresiydi Şimdi üç beş dertsizde ham slogan olmuşsun Tütünlü ağızlarda malayani bir çerez Hayal kulelerinden sarkan urgan olmuşsun Dirilişe dair kilimler Desen arar kanaviçelerinden Renginden ton aparsa ne sefa Zamana haz içirmiş bahçelerinden Tatlı bir hatıra süzülüyor son defa |