Ne bunaltılar geçiyor ödümden
Kopmadan çıkarıyorum geceleri

Düşündüğüm roman sayfalarında bezginliğim
uyuduğum şiir satırlarında dudaklarımdan akan salyam

Binbir düşünce gecelerinde esir etti beni ruhum
Ey şehrazat... ben bin geceden beri masumum

Bırak sakladığım insanlığımı şehrin namusuna
Kahpelik karakolda gecelerken sokaktaki aynaya düşdü yansımam

Lambalar düşen voltajı müteakip yanıp sönüyor köşe başında
Şafağı beklemeyen hain horozların karanlığa öykünme vakti

Yukarıdan aşağı uzak diyarlardan kırklanıyor düşüm
Arabistan gecelerine inat donuyor sözcüklerim

Öykünün içinden benden dem vurmayan bir kara sevda geçiyor
Suskunluğumu unuttum
Beyazdan siyaha bütün sesler beynime nüfus
Ediyor da ediyor...

Sabaha daha çok var
Ey şehrazat...
İyi dinle
Bu da
Bin
bir........


ASARI