Kaçamak bir KAR tatiliKarlı bir gün Uludağ’dayız karlara bata çıka yürüyoruz ikimiz de okul kaçakları gibiyiz ateş yakmış iki yabancı genç çevresinde Gitar çalıyorlar beyaz bir dansın kollarındayız yanımda hayalin gözlerimde günden güne belirsizleşen silinen bir siluetsin şimdiyse hayal bile değilsin sadece bir izsin karlı bir gecede kaybolan karlar örtüyor toprağı ve geçmişin izlerini her yer apak ne kuru bir dal ne tek bir yaprak kışın bütün haşmetiyle örttüğü geçmiş görkemli bir panaroma ellerini arıyorum ellerini ve sen her geçen gün uzaklaşan sisler içine karışan adam ve gözlerimden git gide silinen siluetinle koskoca bir mazisin anmaktan vazgeçemediğim an be an andığım artık izin vermelisin çek hayalini aradan yaşamak istiyorum mutlu ediyor keyfin bö(y) lesi ye sevdiğim biraz gül istiyorum şimdi sen kardan bir adamsın bir süre sonunda eriyip bitecek olan burnun havuçtan gözlerin kömür karlara buluyorum her bir yanını ağzın yukarı doğru kavisli ağzına taktığım pipodan dumanlar çıkıyor çünkü iskeletin çam ağacından bildiğin odun tutuşturdum yanıyorsun içten içe gülmek sana çok yakışıyor sonra silkeleyip karları üzerinden kar topu savaşı başlatıyorum flim orda bitiyor Yüksel Nimet Apel 29/Aralık/Pazar/Bodrum |