Yokluğuna Ağlayan Kalbim!
Yokluğunda ağlayan bir kalbin
ağlayan ağlamalarıdır. Yüreğim sükût etmiş, ahval’im sükûn içinde. Kalb-i hazinim matem eyledi handelerinde ey yâr, Müteellim dolu kalbim yine hüsran içinde. Mütemadiyen elemler içinde müteellim olmuş biçareyim. En sarp uçurumlarda haykırmakta bir ses; Dert benim, keder benim, hüzünler benim... Yaralar, bereler, kederler içinde bir hazîn haletteyim. Yine sen, yaş yerine kan akıtıp ağla kalbim. Ağrısın sol yanım O yârin yokluğunda... Göklerden çakılıp düşse çatlatacak yeri göz yaşımın taneleri... Derin bir kabre gömer beni hüzünlerim. Müjdeler olsun, Artık sana cennet denen sefa var... |