Namertler dört yanı, sardı ne deyim.
Gitsem çare deyil, kalsam ne fayda.
Mazim yazı deyil, hemen sileyim.
Gitsem çare deyil, kalsam ne fayda.

Dost dedim sarıldım, canımı yaktı.
Hayalimi aldı, hanemi başıma yıktı.
Dildeki sözlerim zehir olup, içime aktı.
Gitsem çare deyil, kalsam ne fayda.

Şapka düştü, kel göründü, çok geç anladım.
Her yüze güleni ben adam sandım.
Herkesi kendim gibi, sandım aldandım.
Gitmek çare deyil, kalmak ne fayda.

Eş, dost, arkadaş, hemde akraba.
Kimseyi göremedim, baktım arkama.
Onların dostu maddiyatmış, deyilmiş bana.
Gitsem çare deyil, kalsam ne fayda.

Ben sizi Allah’ a havale ettim.
Gözünüz aydın, ben artık bittim.
Dertlerimi bir, bir içime attım.
Gitsem çare deyil, kalsam ne fayda.

Ozan Muhlis, Allah büyüktür derim.
Er, geç doğru yolun, bulur bilirim.
Gerçek dost olana, canım veririm.
Gitsem çare deyil, kalsam ne fayda.

Muhlis SÜNBÜLCÜ.