Gönül defterini, açtım hafiften.
Sanki yangın yeri, küllenmiş sevda.
Bir bir filim gibi, aktı hafiften.
Sanki bir çölde, yanan bir sevda.

Geçmişte kaldı, gönül yarası.
Yaktı yüreğimi, gençlik arası.
Kül oldu içimde, sevda karası.
Kayan yıldızlarla, olan şu sevda.

Bakarken uzaklara, dalarım öyle.
Bülbül olsam’ da, haykırsam güle.
Aşkım yürektedir, gelmiyor dile.
Bana derman, oldu bu sevda.

Bir elâ bakışa, vuruldum candan.
Adı dudağımda, düşmüyor dilden.
Aldım kara sevdayı, o nazlı yardan.
Ölmeyince benden, çıkmaz bu sevda.

Her gün her an, yansam’ da böyle.
Sevdası dermandır, bu garip cana.
Ecel ondan önce hemen, şu canı ala.
Benimle gidecek, inan bu sevda.

İşte gönüldeki, sevdada budur.
Her bakışı ruhumu, tenimden alır.
Aşkı şu tenime, her gün can verir.
Ruhuma işlemiş, durur bu sevda.



Muhlis SÜNBÜLCÜ.