Nasıl gelip geçti, benim şu ömrüm.
Su gibi akıp’ ta, gitti o günler.
Menzile gidiyor, benim şu sonum.
Bir yel gibi esipte, gitti o günler.

Bazen ağlayıp hep, bazense güldüm.
Kendi göz yaşımı, ben kendim sildim.
Gün oldu hayatta, ölmeden öldüm.
Bir hayal misali, geçti o günler.

Kırlarda gülleri, derdiğim günler.
Bir bülbül misali ise, şakıyan diller.
Bitti bak bitmez, dediğim yıllar.
Mazide kaybolup, gitti o günler.

Ne eşim dostum, nede arkadaş.
Bir bir terk ettide, kalmadı sırdaş.
Kurudu akmıyor, gözümdeki yaş.
Yıldız gibi kayıpta, gitti o günler.

Artık yoruldu bak, yürümez dizler.
Ne yapsam faydasız, geçmiyor sözler.
Kışa göndü bak artık, baharlar yazlar.
Toz duman içinde, olan o günler.

Ne desem boşmuş, giden gelmiyor.
Dert ile doludur yürek, artık almıyor.
Kurudu göz yaşlarım, artık akmıyor.
Tükendi çaresiz, bitti o günler.



Muhlis SÜNBÜLCÜ.