Kapılar
’Ardına kadar açık
Sonuna kadar kapalı’ Nutku tutkun, beyaz gömlekli bir deli.. Saçları düzgün.. Bir eli yazıyor, siliyor diğer eli. Söylenmemiş bir şeyler.. Kaldı Fakat.. Söylenmeli! Hayır, hayır! Susmalı. Kalmalı bazıları, belki sonra. O’ son şafak söktüğünde.. O’ son gözyaşı düştüğünde.. O’ son el kendini çektiğinde.. Anla işte.. Anla! Bırak beni gömleğimde. Yarı açık, yarı kapalı.. Bir dünya burası. Sus! Kapat tüm kapıları.. dil-ruba 05 Ocak 2016 Salı / 01:20 |