Yüreğinden Öldürüldü Kadın...
Bileklerinden değil,
Yüreğinden öldürüldü kadın... Sesinde sakladı ona ait tüm yaralarını Her tebessümün kıyısında savrulurdu anıları Gözlerinde yağmur taşırdı güzel bakışlı kadın Üstündeki dogmalar akıp gitsin diye... Sürme diye çekti tarifsiz acılarını Sustu, Kabullendi ona emanet tüm sancıları Göklerden yıldız toplardı kadın Söndürülmüş ışığı yansın diye... Yalnızlığa tutundu bir korku içinde Teninde nefesleri hissetti yaşı büyüdükçe Düşlerden günler örerdi kadın Çalınmış yarınları oldursun diye... Ve bir gün, Bir boşluğun, bir karanlığın ortasında Kalbi her bir zerresine kadar açık yakalandı kadın Soyundu tüm çaresizliklerini İnandı Afaroz etti bu zamana kadar kabullenilmiş tüm ağrıları, günahları Çekip gittiler... Bir gece, Özleminden Yüreğinden öldürüldü kadın... |
keşke çocuk kalsaydık kalbimiz yerine dizimiz kanasaydı
keşke şu sol yanımız yerine acıyan sızlayan dizimiz olsaydı
ne vardı gözyaşlarımız mutluluk için aksaydı keder yerine
seven insan kendi leylasının mecnununun omzuna yakışırdı