koltuğun minder arasına sakladım
bilim kurgularımı
ve hayal gücüm sıfırladı
doğudan batıdan derken
kuzeyden kuzeyden büyüdüler

kötü

çok kötü dışarısı
bir zulüme
sırtımı dönsem
bir zulüm daha çıkıyor karşıma

öylesi bir ajitasyonla
süslü ve politik kelimeleri
kim en çok tekrar ediyor
kim en yüksek sesle söylüyorsa
o haklıymış gibi
ona inanıyor
ona sarılıyorlar
ve kimse kitap okumuyor

duvar yazılarıma solmadan bir baksan?

dünya ısınıyor
az sene sonra fırtınalar kopacak
ve zenginler nereye kaçacaklarını şaşacaklar
ve orman yangınları azdıkça
ateş hırsızlarına kim yanacak acaba
güneş battı batacak
güneş diyorum battı batacak

devri evrende
sen sen ve SENİ aramak varken
böyle olmamalıydık
daha çok sevişmeliydik aslında
beni özlüyorsun ara sıra
hissediyorum bunu
ama çaresizlik almış başını gitmiş
gülümsemeye bile yer yok
dökülen yaprakların ardındaydı hani bahar?

hiç başlamamış sevdamsan eğer
hiç solmamışsın demek değil midir bu?

7 nolu
evin verandasında yine
köşesi kırık
sandalye
birşeylere gazi olmuşluğun güvencesinde
dökük beyaz boyası sırıtıyor
her önünden geçmemde
hınzır hınzır
giremezsin buraya diye
oturamazsın üzerime

yürü yürü yürü
ayaklarımın altında ezilen kilometreler
tek bir göz kırpıntısına sıkışmışlar
dönüyorum dolanıyorum
her adımımda savaşa hazırlık var
ne planlar yapıyorum bilmiyorsun
satır satır haykırışlardayım
silahlanıp doğuya gitsem
gelirmiydin benimle?