GÖK YÜREKLİ O ADAM (BABAMA)Şiirin hikayesini görmek için tıklayın gittiğinden beri baba...
Gün, egemen iklimlerin toz bulutu,
Yeknesak gölgelerini rahmet bellemiş yükü ağır Ve esefle kınarken yer gök: Olmazın oluru düş kırıkları velhasıl demli Bir acıya mahal vermekse maharet, İstikrarı anlık bir tükeniş kadar Hicap yüklü tahakkümlerdeki kaybolmuşluğu Gölgesi kayıp insan ırkının Ve belli belirsiz bir yenilgi, Cenge çıkmış rahvan yetileri, İpliği pazara çıkan eloğlu. Görmezden gelip de esefle kınarken Hacmi engin münafık öngörüleri: Yerli yersiz ne çok kelam, Var yemezin heybesinde o koruk anlamsız tezahüratı Anlık öfkesi nasıl da dönük yüzü garba: Asılsız bir simge şu elimdeki bildirge, İnsanlıktan istifasını vermiş kim varsa Hani olur da çıkar yoluma. Meylettiği bir karartı hepi topu, Gönlün ışığı tek perde; Dünya ile düşlerin arasına gerdiğim, Belli ki bariz tüm olup biten: Kan ağlarken yürekler Yakışır mı bize, kahkaha yüklü öbek öbek Devri âlem, gönüllü gönülsüz ne çok tahakküm Gök kubbe bile dinginlikten çok uzak, Çeperinde imgelerin ne çok tantana, Düş kırığı satılmış payelerde dönen nice dolap. Hikmeti atlas bir yorgan Şu varlıksız yüreklerde kırarken yerli yersiz, Olur da düşer yolum rehavet bildiğim Hüzün kadar yeknesak bir tüketilmiş kadar Uzak kılınan mutlu hücrelerde kanıksanmış Haddinden fazla ne çok esinti, bulutlar kanarken Elimde boş bir çerçeve, kırık ucu ve kırpık Şu siyah beyaz resim: Gülerken gök yürekli o adam, Haznesinde gönül birlikteliği kadar kutsal Ve ayan beyan. Uzaklardan çağırır adımı yerli yersiz Kulağıma çalınan şu ezan sesinde saklı dualarım, Ermeden nihayete pervasız yolculuğum. Ve bukle bukle saçlarım, gözlerim nemli Dokunmak nasıl bir hikmetse sevgiye, Her daim rahmete hasret. Coşkuların dinginliği adsız bir şarkıda saklarken adımı Ve isyanımı bastıran asılsız bir serzeniş: Sevdiğim ilk insan annemden sonra, Dört gözün esirgediği ne çok sancı, Bilsem de asla göremeyeceğimi Rüyalarımda saklı babasız imgelerim. |