Ne Zaman Dinecek Bu Ruh Ağrısı
Sevdanın kabzası değdi ruhuma.
Kör bir muamma dağladı tenimi. Çatlayan bedenim durdu doğuma. Kaybettim cismimde öz benliğimi. El sallama gelmem, gelemem sana. Ayaklarım bağlı, kapalı gözüm. Kendimde değilim yar anlasana. Karıncaya bile geçmiyor sözüm Usandım hayata puslu bakmaktan. Kulağımda çınlar hüznün çağrısı. Tükendim sel gibi boşa akmaktan. Ne zaman dinecek bu ruh ağrısı? |