Bir yılı tükettik neşeyle, gamla.
Her bir günü art ardına dizen var.
Göz yaşları okyanusta bir damla.
Pervasızca kirleten var, yüzen var.

Ümit ile başlanır hep günlere.
Bitiminde “eyvah!” denir “dün”lere.
Rüzgâr savursa da farklı yönlere.
Hakikat sırrına erip, sezen var.

Bahar bir çırpıda tükeniverir.
Uzun yaz günleri geçerler bir bir.
Kış kasvetli, kış muamma, kış bir sır...
Kış gelmeden ikaz eden hazan var.

Zaman su misali akar, aldanma.
“Yarın” diye diye nefsine kanma.
Sakın yaptıkların boşadır sanma.
Her birini gecikmeden yazan var.

Fikret dünya fani, doyulmaz tada.
Gün gelir her şeye edersin veda.
Takvim yaprağını koparmasan da,
Aksatmadan biten günü çizen var...

31.12.2003
Fikret GÖRGÜN